Jezus uratował mojego Syna
„Nie jest ważne czy przewidziałeś deszcz, ważne czy zbudowałeś arkę”
Dzisiaj nasz synek – Szymon Jan kończy 3 miesiące! Jest to dla nas tym bardziej niezwykłe i cenne, że Szymka mogło z nami w ogóle nie być.
Chcemy podzielić się z Wami historią narodzin naszego synka Szymka przede wszystkim w jednym celu – aby zaświadczyć o mocy i nieskończonej miłości Jezusa Chrystusa, który nas przeprowadził przez najtrudniejsze jak dotąd doświadczenie naszego życia.
Zaczęło się wszystko w listopadzie 2008, kiedy dowiedzieliśmy się, że jestem w ciąży. Bardzo, bardzo się z Piotrem ucieszyliśmy. Były co prawda małe komplikacje – w macicy umiejscowił się torbiel, ale z tygodnia na tydzień niknął i lekarz zalecał mi odpoczywać, a nie panikować, bo nie zagrażał on ciąży.
Tym, że spodziewamy się dziecka podzieliłam się z moją przyjaciółką Moniką. Poprosiłam, by pamiętała o nas w modlitwie i jakie było moje zdumienie (i… złość), gdy kilka dni później zadzwoniła do mnie i powiedziała: “wiesz, kiedy modliłam się o ciebie Bóg powiedział do mnie: ta ciąża będzie trudna, ale dziecko będzie zdrowe”. Byłam zła na Monikę, że mówi mi takie rzeczy, że mąci mój spokój, którego potrzebowałam jak każda przyszła mama. Postanowiłam o tym nie myśleć, zwłaszcza, że wspomniane przez Monikę trudności upatrywałam w istnieniu torbieli, który się przecież zmniejszał.
Mijały dni, tygodnie. Ciąża przebiegała prawidłowo, dziecko rozwijało się dobrze. 27 kwietnia, w 27 tygodniu ciąży (6 miesiąc) zapisałam się na bardzo dokładne USG, na którym można ocenić szczegółowo stan dziecka. Podczas badania najpierw zobaczyłam zaniepokojoną twarz lekarza. Potem usłyszałam: “nie jest dobrze, dziecko jest za małe, ma zwłaszcza za mały brzuszek, jego wymiary wskazują na 23/24 tydzień ciąży, waży zaledwie 650 gram”. Potem było jeszcze gorzej: “pani łożysko jest w bardzo złym stanie, ma III stopień dojrzałości, wygląda na 33 tydzień ciąży; poza tym ma pani nieprawidłowe przepływy, brak fal D w pępowinie i dlatego płód się nie rozwija. Musi się pani jak najszybciej skontaktować ze swoim lekarzem prowadzącym, bo najprawdopodobniej trzeba będzie szybciej niż planowano rozwiązać tę ciążę”.
Dwa dni później byłam w szpitalu, gdzie zrobiono mi ponownie USG, które potwierdziło pierwszą diagnozę. Usłyszeliśmy z Piotrem, że będzie trzeba przerwać ciążę, gdyż jej kontynuowanie zagraża zgonem wewnątrzmacicznym, ale nikt nie daje nam gwarancji, że nasz syn urodzi się żywy, że przeżyje kolejne dni, ani tym bardziej, że będzie zdrowy. Powiedziano nam, że nawet jeśli Szymek przeżyje to jakość jego życia będzie bardzo zła (może nie widzieć, nie słyszeć, mieć porażenie mózgowe itd.). Oczywiście nie spodziewaliśmy się takich wiadomości. Cały czas w sercu mieliśmy jednak jedną myśl: „wiemy, komu zaufaliśmy”. Wiedzieliśmy, że jestem razem z Szymkiem w najlepszych, bo boskich rękach, że On ma nad całą sytuacją kontrolę, że nawet włos z głowy nam nie spadnie, jeśli Bóg na to nie pozwoli. Ogromnym wsparciem była dla nas modlitwa całego naszego zboru i wizyta pastora w szpitalu dzień przed operacją.
I tak 4 maja przyszedł na świat nasz syn – Szymon Jan. Imiona nieprzypadkowe – Szymon oznacza w języku hebrajskim PAN WYSŁUCHAŁ, a Jan PAN JEST ŁASKAW. Szymek ważył tylko 650 gram, miał 32 cm wzrostu. Ponieważ nie miał rozwiniętych płuc, w drugiej dobie życia został zaintubowany i przez 10 dni oddychał przez respirator. Pierwszego dnia po porodzie lekarz prowadzący Szymka powiedział: „pani syn ma mniej niż 50% szans na przeżycie” – wśród dzieci z masą urodzeniową poniżej 1000 gram tylko 3 na 10 przeżywa. Pomyśleliśmy, że lekarze mają swoje statystyki, a Dobry Bóg ma swoje plany i zamierzenia.
I tak było z każdym schorzeniem, które zagrażało Szymkowi (poniższe dane uwzględniają statystyki dla dzieci urodzonych w 28 tygodniu ciąży, o masie mniejszej niż 1 kg):
– 4 – 5 dzieci na 10 ma otwarty przewód tętniczy (przewód Bottala) – jest to naczynie krwionośne funkcjonujące w pobliżu serca w życiu płodowym, które powinno się zamknąć w ciągu kilku dni po narodzinach; otwarte powoduje, że zbyt dużo krwi przepływa przez płuca, zwiększając ryzyko przewlekłej choroby płuc oraz obciąża serce – u Szymka ten przewód był zamknięty
– u 5 – 6 dzieci na 10 występują wylewy dokomorowe w mózgu, których konsekwencją mogą być problemy neurologiczne, uszkodzenia wzroku, słuchu, porażenie mózgowe – Szymek nie miał żadnych wylewów.
– 7-8 dzieci na 10 boryka się z retinopatią wcześniaczą, czyli nieprawidłowym rozwojem naczyń krwionośnych w siatkówce oka – u Szymka nie stwierdzono cech retinopatii
– 1 dziecko na 10 ma martwiczne zapalenie jelit – schorzenie przewodu pokarmowego – z Szymka jelitami wszystko jest w porządku
Dodam jeszcze, że Szymek słyszy ma odruchy ciała adekwatne do swojego wieku skorygowanego i jest pogodnym, małym człowiekiem. Jedyną „pamiątką” po wcześniejszych narodzinach jest póki co: przepuklina pachwinowa (nie jest to nic poważnego, do zoperowania chirurgicznie, jak Szymek nabierze jeszcze więcej masy) oraz uszkodzona przegroda nosowa od rurek, które pomagały mu oddychać (do operacji plastycznej lub pozostawienie dla większego uroku osobistego:). W szpitalu Szymek spędził 82 dni. Dla nas były to z jednej strony dni trudne i wyczerpujące, z drugiej zaś doświadczaliśmy niesamowitego „nieziemskiego” posilenia od Boga. To On posyłał do nas cudownych ludzi, którzy wspierali nas swoimi modlitwami, listami, obecnością i chęcią pomocy. Dostawaliśmy słowa otuchy od ludzi, których w ogóle nigdy nie widzieliśmy na oczy. Niech Wam wszystkim Bóg błogosławi! Każdego dnia! Bóg postawił na naszej drodze doświadczonych, mądrych lekarzy. A przede wszystkim dawał nam odczuć swoją nieskończoną troskę i miłość. W Jego obecności wiedzieliśmy, że nic nie może nam się stać, że razem z Nim możemy przejść przez wszystko. Dzięki Jezusowi mogliśmy w tym trudnym okresie śmiać się, ufać i ze spokojem patrzeć w przyszłość. Śmiem twierdzić, że bez Niego nie bylibyśmy w stanie normalnie funkcjonować.
Kiedyś usłyszeliśmy kazanie, w którym słowem przewodnim było: „nie jest ważne, czy przewidziałeś deszcz; ważne czy zbudowałeś arkę”. My nie przewidzieliśmy deszczu, który na nas spadł. Ale mieliśmy arkę. Naszą arką jest Jezus Chrystus. Bez Niego byśmy zatonęli.
Agnieszka i Piotr.
Wywyższać cię będę, Boże mój, Królu,
I błogosławić imieniu twemu na wieki.
Co dzień błogosławić ci będę
I wysławiać imię twoje na wieki.
Wielki jest pan i godzien wielkiej chwały,
A wielkość jego jest niezgłębiona. (…)
Pan podtrzymuje wszystkich upadających
I podnosi wszystkich zgnębionych.
Oczy wszystkich w tobie nadzieję mają,
A Ty im dajesz pokarm ich we właściwym czasie.
Otwierasz rękę swą i nasycasz do woli wszystko, co żyje.
Sprawiedliwy jest Pan na wszystkich drogach swoich
I łaskawy we wszystkich dziełach swoich.
Bliski jest Pan wszystkim, którzy go wzywają,
Wszystkim, którzy go wzywają szczerze. (…)
NIECH USTA MOJE GŁOSZĄ CHWAŁĘ PANA
I NIECH WSZELKIE CIAŁO BŁOGOSŁAWI IMIĘ JEGO ŚWIĘTE NA WIEKI WIEKÓW!
Psalm 145
Zamów nieodpłatny egzemplarz Ewangelii Jana.
Bóg szuka Ciebie – chcesz go odnaleźć?
Zachęcamy do udziału w Studium Biblijnym by sprawdzić jak się rzeczy mają.
Nie marnuj czasu i spotkaj się, by porozmawiać o swojej relacji z żywym Panem Jezusem Chrystusem.
Zapraszamy do rozmowy na naszym Czacie - prawy dolny róg strony
Wesprzyj naszą służbę, jeśli chcesz przyłączyć się do głoszenia ewangelii i propagowania chrześcijańskiego stylu życia.